I თავი უთვალავ გმირთა მხარესა მღვრიე არღუნის პირასა, აყვავებულა დეკაო კლდიან ფერდობის ძირასა. იქვე ფერდობის თავზედა საბრძოლო კოშკი მდგარია, ერთ დროს ეჭირა მტერთაგან მითხოველების კარია.
Tag: პოეზია
მოსუსტებული ადათ-წესები
მეცხოვრება და ვცხოვრობ პანკისში, სადაც ვიზარდე ქისტურ წესებით, იმდენმა ხანმა განვლო უჩუმრად, ჩამომათოვა წლები-ლექსები.
საჭირო კაი ყმა
ზამთარში ზაფხულს ვეღარ მოიყვან, ვით შემოდგომით გაზაფხულს მყოვანს. და ძეძვს ალვისხედ ვერ გადააქცევ, ქონდრის კაცისგან ვერ გახდი ტიტანს.
დაქვრივებული ქისტის ქალის ნანა
მამაშენი მტრებმა მოკლეს გუშინ, დაიხსომე, დაინერგე გულში: გაიზრდები და მაგიერს უზღავ! რომ იცოდე: რა ვარამსა ვკვნეტავ… ერთი კვირით კაცად ვიქცე ნეტავ!..
მომავალო ქისტის ქალო
მომავალო ქისტის ქალო მომავალო ქისტის ქალო, ლაღად მოემართები, ირხევიან, მოფართქალე, შენი მკერდის ვარდები.
ქისტის ქალის წყევლა – გაბრიელ ჯაბუშანური
ღალატით მოჰკალ ჩემი ახმედი, აგრემც ღალატი მოგიღებს ბოლოს… ისემც ჩასჭკნები,ისემც ჩახმები, ვით რთვილის თვეში დამჭკნარი ღოლო…
ლექსი: ქისტის ქალების საუბარი
პირველი მე ისეთი ქმარი მინდა, ქალებო, შავი ღამე დღენათელი ეგონოს, ცხენი ჰყავდეს – მოპაექრე ქარების, შვიდი მერნის გამძლეობის მექონი! თოფი ჰქონდეს – ბეჭდის თვალსაც არ